Het aantal rechtszaken over lonen en werktijden is explosief gestegen en deze trend zal zich in 2014 waarschijnlijk voortzetten. In 2013 hebben werkgevers in de Verenigde Staten meer dan 245 miljoen dollar betaald om geschillen over lonen en werktijden te schikken. In Texas behoren zaken op grond van de Fair Labor Standards Act (FLSA) nog steeds tot de meest voorkomende zaken bij federale rechtbanken. In veel van deze zaken wordt gesteld dat eisers recht hebben op overurenvergoeding omdat ze ten onrechte zijn aangemerkt als vrijgestelde werknemers.
Twee recente uitspraken van het Amerikaanse Hof van Beroep voor het Vijfde Circuit definiëren de mogelijkheid voor een werkgever om deze zaken met korting op te lossen door de fluctuating work week (FWW)-methode toe te passen voor het berekenen van schadevergoedingen. Deze besparingen kunnen aanzienlijk zijn. Bijvoorbeeld: voor een werknemer die jaarlijks 45.000 dollar verdient en gemiddeld 45 uur per week werkt, kan een werkgever door toepassing van deze methode 15.000 dollar besparen over de door de FLSA toegestane terugblikperiode van drie jaar. Deze besparingen kunnen nog groter zijn wanneer ze worden bekeken in de context van collectieve acties.
De FWW-methode is goedgekeurd door de FLSA. Wanneer de werkgever en werknemer hiermee akkoord gaan en de werknemer een wisselend aantal uren per week werkt, ontvangt de werknemer een lagere overwerkvergoeding. De werknemer ontvangt een wekelijks salaris, waarmee alle 'normale' gewerkte uren worden vergoed. Voor elk overuur ontvangt de werknemer een toeslag van 'de helft' in plaats van de traditionele anderhalf keer het normale uurloon. Deze methode kan werkgevers tweederde van de potentiële schade in een rechtszaak wegens verkeerde classificatie besparen. Hoewel er een verschil in interpretatie bestaat tussen de verschillende rechtbanken, keurt het Vijfde Circuit routinematig de retroactieve toepassing van deze methode in gevallen van verkeerde classificatie goed.
