Trends op het gebied van duurzaamheidsverslaglegging in het nieuwe jaar – van 2016 naar 2017

Als u zich onzeker of verward voelt over de toekomst van duurzaamheidsverslaglegging in de Verenigde Staten, bent u niet de enige. Terwijl het bedrijfsleven volop bezig is met het invoeren van duurzaamheidsverslagen en wereldwijde consumenten en investeerders steeds meer behoefte hebben aan dergelijke informatie en transparantie, slaat de nieuwe regering-Trump een geheel andere weg in. In deze blog wordt ingegaan op de huidige stand van zaken op het gebied van duurzaamheidsverslaglegging en worden recente politieke ontwikkelingen in de VS besproken die het debat hebben veranderd.

De groei van duurzaamheidsverslaglegging is de afgelopen jaren explosief geweest. Met 'duurzaamheidsverslaglegging' bedoel ik vrijwillige openbaarmaking door Amerikaanse en internationale bedrijven van gegevens over de milieu- en sociale impact en praktijken in verband met de bedrijfsactiviteiten. De openbaarmakingen zijn gericht op een breed publiek, waaronder investeerders, consumenten en de media, voor wie milieu- en sociale impact reële kosten en factoren zijn waarmee rekening moet worden gehouden bij consumptie en investeringen.

De groeiende populariteit en zichtbaarheid van duurzaamheidsverslaglegging in de afgelopen jaren houdt verband met wereldwijde maatregelen tegen klimaatverandering en broeikasgasemissies (zoals het Klimaatakkoord van Parijs) en de toegenomen gevoeligheid van het publiek voor milieu-, arbeids- en sociale kwesties. Het duurzaamheidsdiscours houdt ook verband met de toegenomen bezorgdheid over slechte arbeidsomstandigheden in ontwikkelingslanden, zoals blijkt uit de Fashion Revolution-beweging, die de slogan en hashtag "Who Made My Clothes" populair heeft gemaakt. De brand in het Rana Plaza-gebouw in 2013, waarbij meer dan 1100 mensen omkwamen, schokte de wereld en leidde tot een toenemende vraag van modeconsumenten naar transparantie over de arbeidsomstandigheden van kledingarbeiders. Ook inspireerde deze tragedie tot samenwerking binnen de mode-industrie om de arbeidsomstandigheden wereldwijd te verbeteren.

In de Verenigde Staten zijn duurzaamheids- en ESG-rapportages (milieu, maatschappij en governance) grotendeels vrijwillig (met één opvallende uitzondering: de Dodd-Frank Act verplicht Amerikaanse beursgenoteerde bedrijven om te rapporteren over hun gebruik van conflictmineralen). Ondanks het vrijwillige karakter van dit soort rapportages publiceerde 81% van de S&P 500-bedrijven in 2015 een duurzaamheidsverslag. En in 2016 was er zowel in de particuliere als in de publieke sector een verdere verschuiving in de richting van hernieuwbare energie. Duurzaamheid blijft een steeds belangrijker onderwerp in de financiële wereld, wat blijkt uit het toegenomen aantal 'groene obligaties'. Ook de steun van aandeelhouders voor informatieverschaffing over klimaatverandering nam in 2016 aanzienlijk toe.

Wereldwijd worden er ook steeds meer verplichte duurzaamheidsrapportagevereisten opgelegd. De EU heeft wetgeving aangenomen die niet-financiële informatieverschaffing vereist over milieukwesties, mensenrechten, corruptiebestrijding en sociale en werknemersgerelateerde zaken. Frankrijk heeft zijn eigen wetgeving aangenomen die bedrijven verplicht om te "voldoen aan of uitleg te geven over" ESG en broeikasgasemissies. In juli 2016 heeft de beurs van Singapore ("SGX") alle beursgenoteerde bedrijven verplicht gesteld om vanaf het boekjaar dat eindigt op 31 december 2017 verslag uit te brengen over hun praktijken op het gebied van milieu, maatschappij en bestuur. Hiermee sluit de SGX zich aan bij de Johannesburg Stock Exchange ("JSE") in Zuid-Afrika, die ook dergelijke informatieverschaffing verplicht stelt. Bovendien verplicht het Verenigd Koninkrijk bepaalde grote bedrijven nu om rapporten te publiceren over slavernij en mensenhandel binnen hun toeleveringsketens, overeenkomstig de Britse Modern Slavery Act van 2015.

In 2016 leek het erop dat er een verplichte rapportageplicht – via de Securities and Exchange Commission – op komst was. In april vorig jaar vroeg de SEC het publiek om commentaar op de 'modernisering' van de openbaarmakingsvereisten, waaronder de mogelijkheid om bedrijfsinformatie met betrekking tot duurzaamheid en openbaar beleid verplicht te stellen. In reactie hierop ontving de SEC veel positieve reacties ten gunste van verplichte duurzaamheidsrapportage. Mary Jo White, voormalig voorzitter van de SEC, zag de toekomst van duurzaamheidsrapportage als een belangrijk speerpunt voor de SEC.

Na misschien wel de meest opmerkelijke gebeurtenis van 2016 – de verkiezing van Donald Trump tot de volgende president van de Verenigde Staten – trad voorzitter White per januari 2017 af. Op 4 januari nomineerde president-elect Trump Jay Clayton van Sullivan & Cromwell als haar opvolger, door Wall Street Trump geprezen als een "180" ten opzichte van de huidige voorzitter. Van de SEC (samen met andere belangrijke onderdelen van de federale overheid, zoals de EPA) wordt nu verwacht dat zij een veel meer "hands off"-benadering (op zijn zachtst gezegd) zal hanteren bij het reguleren van klimaatverandering en duurzaamheid, zoals blijkt uit de uitspraken van Trump zelf over het "ongedaan maken" van regelgeving die volgens hem "investeringen heeft belemmerd". Trump heeft ook belangstelling getoond voor het ontmantelen van de Dodd-Frank Act, die, zoals eerder vermeld, openbaarmaking van conflictmineralen vereist.

Wat is de volgende stap?

Wat betekent dit alles voor consumenten en bedrijven die geïnteresseerd zijn in de toekomst van duurzaamheidsverslaglegging? Hoewel de leiders in Washington D.C. een tegenovergestelde koers zullen varen, lijkt de groei van duurzaamheidsverslaglegging in het bedrijfsleven niet te vertragen. Bedrijven met wereldwijde activiteiten zullen rekening moeten houden met de vereisten voor duurzaamheidsverslaggeving die in andere rechtsgebieden worden opgelegd. Het feit dat 2016 het warmste jaar ooit was (qua temperatuur), onderstreept nogmaals de wereldwijde bezorgdheid over klimaatverandering. Bedrijven die twijfelen over duurzaamheidsverslaggeving zullen goed moeten letten op de toenemende eisen van investeerders en consumenten voor meer transparantie over duurzaamheid en klimaatverandering. En wanneer marktleiders (en concurrenten) duurzaamheid tot een prioriteit maken, zoals Francois-Henri Pinault, CEO van Kering in de luxe modewereld, is het duidelijk dat de prioriteiten van de Amerikaanse regering zullen botsen met die van veel bedrijven, internationale organisaties en consumenten, zowel in de VS als wereldwijd.