PFAS en krediettransacties: Bent u beschermd tegen milieuaansprakelijkheid?

PFAS, bekend om zijn gebruik in oudere antiaanbakpannen, vlekwerende middelen voor textiel en tal van andere industriële toepassingen, is hard op weg een belangrijke milieuverontreinigende stof te worden die duur is om te onderzoeken en nog duurder om te saneren. In Wisconsin vermeldt gouverneur Evers deze chemische stof bij naam in zijn begroting, waarin hij financiering vraagt om prioriteit te geven aan locaties die waarschijnlijk met PFAS zijn verontreinigd en om twee nieuwe managers aan te nemen die zich uitsluitend met PFAS bezighouden. Het Wisconsin Department of Natural Resources (WDNR) houdt zich al bezig met verschillende PFAS-locaties in de staat en er zullen er waarschijnlijk nog meer bij komen.

Het testen op PFAS is erg duur vanwege de beperkte laboratoriumcapaciteit, en saneringen zijn nog kostbaarder vanwege de zeer lage wettelijke normen en beperkte saneringsmogelijkheden. PFAS wordt een 'opkomende chemische stof' genoemd en de potentiële aansprakelijkheid in verband met PFAS brengt de voorheen stabiele wereld van herontwikkeling in beroering, gezien de hoge kosten die aan PFAS verbonden zijn.

Voor de kredietverstrekkers zijn de risico's van PFAS-verontreiniging een herinnering aan het begin van de jaren negentig, toen kredietverstrekkers onbewust saneringsverplichtingen op zich namen bij het afhandelen van slecht presterende leningen aan bedrijven.

Om ervoor te zorgen dat kredietverstrekking kon blijven doorgaan, hebben staten als Wisconsin wetten aangenomen die kredietverstrekkers vrijstellen van aansprakelijkheid, om hen te beschermen tegen het onbedoeld 'verwerven' van milieuaansprakelijkheid. Deze wetten inzake vrijstelling van aansprakelijkheid voor kredietverstrekkers zijn echter vaak meer dan twintig jaar oud. Een recente evaluatie van de vrijstelling van kredietverstrekkersaansprakelijkheid in Wisconsin door de Wisconsin Brownfields Study Group concludeerde dat de enge definitie van 'kredietverstrekker' en 'kredietverstrekkingsactiviteiten' in de wet niet overeenkwam met de huidige commerciële praktijken. Bovendien volgden kredietverstrekkers niet noodzakelijkerwijs de procedurele vereisten van de wet om saneringsaansprakelijkheid te vermijden, maar waren ze eerder bereid het potentiële aansprakelijkheidsrisico te aanvaarden. Of het verstandig is om die praktijk voort te zetten gezien de toenemende bezorgdheid over PFAS-aansprakelijkheid, is de vraag.

Gezien het risico op onbedoelde 'verwerving' van hoge kosten voor PFAS-sanering, is het belangrijk dat kredietverstrekkers controleren of zij volgens deze staatswetten als 'kredietverstrekkers' kwalificeren en zich bezighouden met gekwalificeerde 'kredietverstrekkingsactiviteiten'. Ook bij niet-renderende leningen is het essentieel om te controleren of aan alle vereiste procedures en kennisgevingen van de wet op vrijstelling voor kredietverstrekkers is voldaan, om te voorkomen dat er mogelijk hoge kosten voor sanering worden opgelegd.

De advocaten van Foley & Lardner LLP die gespecialiseerd zijn in milieuregelgeving en de professionals van Government Solutions Practice hebben ruime ervaring met deze vrijstellingen van aansprakelijkheid voor kredietverstrekkers en kunnen u helpen beoordelen of de huidige praktijken voldoende bescherming bieden tegen hoge kosten in verband met PFAS-aansprakelijkheid.