Wanneer kan het gebruik van AI, machine learning of robotgestuurde verzekeringsmodellen leiden tot een nadelige maatregel onder de FCRA?

Aangezien verzekeraars overwegen om het offerteproces uit te breiden met algoritmische voorspellende modellen, waaronder modellen die worden ondersteund door kunstmatige intelligentie, machine learning en/of robotische procesautomatisering ("Modellen") waarvan de belangrijkste input een consumentenrapport is of kan worden beschouwd, rijst de vraag of de Fair Credit Reporting Act, 15 U.S.C. §§ 1681-1681x (de"FCRA") voorschrijft dat een kennisgeving van nadelige maatregelen moet worden verstuurd wanneer een Model niet wordt geïmplementeerd met het oog op het nemenvan "dekkings- en ratingbeslissingen"(het bepalen of een bepaald risico of de aangerekende premie al dan niet wordt aanvaard), maar met het oog op het bepalen of andere maatregelen kunnen worden genomen met betrekking tot consumenten, zoals het doorverwijzen van aanvragers naar bepaalde betaalmethoden of andere aanduidingen die geen verband houden met dekkings- en ratingbeslissingen ("administratieve beslissingen").

Onder de FCRA kan een "nadelige maatregel" verschillende betekenissen hebben in de context van verschillende sectoren of toepassingen. In de context van verzekeringen wordt een "nadelige maatregel" gedefinieerd als "een weigering of annulering van, een verhoging van de kosten voor, of een verlaging of andere nadelige of ongunstige wijziging in de dekkingsvoorwaarden of het bedrag van een bestaande of aangevraagde verzekering in verband met het afsluiten van een verzekering".¹ Volgens een ander artikel van de FCRA moet "iedereen die een nadelige maatregel neemt ten aanzien van een consument die geheel of gedeeltelijk is gebaseerd op informatie in een consumentenrapport", onder andere een kennisgeving van de nadelige maatregel aan de consument verstrekken^.2

Een"consumentenrapport"wordt gedefinieerd als "elke schriftelijke, mondelinge of andere mededeling van informatie door een consumentenrapportagebureau met betrekking tot de kredietwaardigheid, kredietstatus, kredietcapaciteit, karakter, algemene reputatie, persoonlijke kenmerken of levenswijze van een consument, die geheel of gedeeltelijk wordt gebruikt of verzameld met het oog op het vaststellen van de geschiktheid van de consument voor ... (A) krediet of verzekering die voornamelijk voor persoonlijke, gezins- of huishoudelijke doeleinden wordt gebruikt; of ... (C) enig ander doel dat is toegestaan [als een toegestaan doel van consumentenrapporten]^”3 De“toegestane doelen”van consumentenrapporten omvatten, voor zover relevant, het verstrekken van een consumentenrapport door een consumentenrapportagebureau “aan een persoon waarvan het reden heeft om aan te nemen . . . dat deze de informatie wil gebruiken in verband met het afsluiten van een verzekering waarbij de consument betrokken is^.”4

1. "Nadelige maatregel"

Ten eerste moeten verzekeraars overwegen of een administratieve beslissing kan worden beschouwd als "[1] een verhoging van de kosten voor ... of een andere nadelige of ongunstige wijziging in de dekkingsvoorwaarden ... waarvoor een aanvraag is ingediend, [2] in verband met het afsluiten van een verzekering."

1.A "Een verhoging van de kosten voor ... of andere nadelige of ongunstige wijzigingen in de dekkingsvoorwaarden ... waarvoor een aanvraag is ingediend"

Een administratieve beslissing zou kunnen worden beschouwd als een verhoging van de premie voor de dekking, omdat aanvragers die onderworpen zijn aan een administratieve beslissing op een bepaalde manier meer waarde zouden kunnen bieden voor hetzelfde dekkingsniveau. Deze toegevoegde waarde zou minimaal kunnen zijn, tot het punt dat ze nominaal lijkt, maar zou theoretisch kunnen worden opgevat als een "verhoging".

Een administratieve beslissing kan worden beschouwd als een nadelige of ongunstige wijziging in de dekkingsvoorwaarden, omdat de last om premie op een andere manier te moeten betalen of op een andere manier dekking te verkrijgen of te gebruiken, vanuit het perspectief van de aanvrager als "nadelig of ongunstig" kan worden beschouwd.  In veel gevallen, met name wanneer het gaat om aanvragers met minder middelen, kan het betalen van een hoger bedrag in één keer of op een andere manier betekenen dat de aanvrager minder geld overhoudt voor andere behoeften. Een administratieve beslissing kan daarom als "ongunstig" of "nadelig" worden beschouwd.

1.B "In verband met het afsluiten van verzekeringen"

Afhankelijk van de aard van de administratieve beslissing kan deze worden opgevat als zijnde genomen in verband met het afsluiten van een verzekering. Het enige toegestane doel waarvoor een consumentenrapport aan een verzekeraar mag worden verstrekt, is om "de informatie te gebruiken in verband met het afsluiten van een verzekering".  Verder lijkt het contra-intuïtief dat het de bedoeling van de wetgever van de FCRA zou zijn om het verstrekken van consumentenrapporten toe te staan zonder de bijbehorende beperkingen en verplichtingen, zoals de vereisten van de FCRA met betrekking tot nadelige maatregelen.

2. Kennisgeving van nadelige maatregelen

Zoals hierboven vermeld, moet volgens de FCRA een persoon die een negatieve maatregel neemt ten aanzien van een consument die geheel of gedeeltelijk is gebaseerd op informatie in een consumentenrapport, onder andere een kennisgeving van negatieve maatregel aan de consument verstrekken.⁵ Verzekeraars moeten daarom overwegen of een administratieve beslissing kan worden opgevat als (1) geheel of gedeeltelijk gebaseerd op (2) informatie in een consumentenrapport.

2.A "Geheel of gedeeltelijk gebaseerd op"

De uitdrukking "geheel of gedeeltelijk gebaseerd op" wordt geïnterpreteerd als alleen van toepassing zijnde wanneer er een "maar-voor" causaal verband bestaat. Een nadelige maatregel wordt niet beschouwd als geheel of gedeeltelijk gebaseerd op het consumentenrapport, tenzij "het rapport een noodzakelijke voorwaarde was" voor de nadelige maatregel.⁶

Volgens bepaalde jurisprudentie wordt de basis of benchmark voor het beoordelen of er sprake is van een nadelige verhoging van het tarief (en dus een nadelige maatregel waarvoor de aanvrager op de hoogte moet worden gesteld) geïnterpreteerd als "wat de aanvrager zou hebben gekregen als het bedrijf geen rekening had gehouden met zijn/haar kredietscore".⁷ Het kan zijn dat het enige doel van het gebruik van een consumentenrapport door een model is om te bepalen of er een administratieve beslissing zal worden genomen. In dat geval zou de "basislijn" kunnen worden beschouwd als het uitblijven van het resultaat van de administratieve beslissing. Met andere woorden, zonder het gebruik van het model dat het consumentenrapport integreert, zou er geen mogelijkheid zijn dat de administratieve beslissing gevolgen heeft voor de aanvrager.

2.B "Alle informatie in een consumentenrapport"

Een verzekeraar moet analyseren of de specifieke informatie die in een model wordt gebruikt, is verkregen van een consumentenrapportagebureau op basis van het toegestane doel van de verzekeraar. Een verzekeraar moet ook analyseren of de informatie: (i) een schriftelijke mededeling is van informatie afkomstig van een consumentenrapportagebureau; (ii) betrekking heeft op de kredietwaardigheid, kredietstatus, kredietcapaciteit, karakter, algemene reputatie, persoonlijke kenmerken of levenswijze van een consument; (iii) geheel of gedeeltelijk wordt gebruikt of verwacht te worden gebruikt of verzameld om te dienen als factor bij het vaststellen van de geschiktheid van de consument voor een verzekering die voornamelijk voor persoonlijke, gezins- of huishoudelijke doeleinden wordt gebruikt.

3. Staatswetten inzake verzekeringsscores en de NCOIL-modelwet

Ten slotte moet een verzekeraar overwegen of de bovenstaande analyse zou verschillen of dat er aanvullende overwegingen zouden rijzen op basis van de staatswetgeving inzake verzekeringsscores die is uitgevaardigd op basis van de Modelwet van de National Council of Insurance Legislators inzake het gebruik van kredietinformatie in persoonlijke verzekeringen ("NCOIL-model").  Het NCOIL Model definieert wat een "verzekeringsscore" is (vergelijkbaar met de definitie van consumentenrapport in de FCRA), wat een "negatieve actie" is met betrekking tot dergelijke verzekeringsscores (vergelijkbaar met de definitie van negatieve actie in de FCRA) en wanneer een kennisgeving van negatieve actie moet worden verzonden met betrekking tot dergelijke negatieve acties (de triggertaal is vergelijkbaar met de triggertaal in de FCRA). Deze analyse is afhankelijk van de specifieke implementatie van het NCOIL-model in de betreffende staat (indien van toepassing) of van andere gerelateerde staatswetten en -voorschriften met betrekking tot dit onderwerp (voor staten die geen vorm van het NCOIL-model hebben aangenomen).

Bij het analyseren van deze kwesties moeten verzekeraars uiteraard uitgebreid overleg plegen met verzekerings- en federale regelgevingsadviseurs over de specifieke aard van de administratieve beslissingen, hoe modellen worden gemaakt en gebruikt, en wat de impact van dergelijke administratieve beslissingen en modellen is op aanvragers en consumenten.