NY PSC wijzigt opnieuw de aanbestedingseisen voor nutsvoorzieningen om het 'ambitieuze' stappenplan voor energieopslag te ondersteunen
De Public Service Commission (PSC) van New York heeft op 16 maart een besluit uitgevaardigd waarin de vereisten voor de aankoop van energieopslag worden aangepast. Hierdoor krijgen nutsbedrijven meer tijd om concurrerende aanbestedingen uit te voeren en wordt de economische basis van opslagprojecten voor de ambitieuze energieroadmap van de staat ondersteund.
Het besluit werd genomen naar aanleiding van een verzoekschrift dat in november door zes nutsbedrijven (de "Joint Utilities") werd ingediend en keurt twee specifieke verzoeken in het verzoekschrift goed:
- De vereiste ingebruiknametermijn voor middelen verlengen van 31 december 2025 tot uiterlijk 31 december 2028; en
- Verleng de maximale looptijd van het contract voor verzendrechten van "maximaal tien jaar" naar "maximaal vijftien jaar".
Achtergrondinformatie over aanbestedingseisen en resultaten
De PSC vaardigde in 2018 haar oorspronkelijke energieopslagbesluit uit, waarin onder meer werd vereist dat de Joint Utilities op concurrerende wijze dispatchrechten voor bulk-energieopslagsystemen zouden inkopen. De oorspronkelijke deadline voor ingebruikname was 31 december 2022 en er waren contracten met een maximale looptijd van zeven jaar toegestaan. In april 2021 verlengde de PSC de deadline tot 31 december 2025 en stond zij contracten met een looptijd van maximaal tien jaar toe.
De PSC merkte in haar besluit van maart op dat zij ambitieuze doelstellingen voor de inzet van energieopslag heeft nagestreefd en dat, na twee rondes van aanbestedingen door nutsbedrijven, slechts 120 MW aan opslagprojecten contracten hebben uitgevoerd ten opzichte van de oorspronkelijke 350 MW die tegen eind 2022 in gebruik zouden worden genomen.
Ontwikkelingen in de energiesector maakten aanpassingen noodzakelijk
In het besluit erkende de PSC verschillende ontwikkelingen die door de Joint Utilities naar voren werden gebracht en die van invloed zijn op de markt en die gevolgen zullen hebben voor toekomstige aanbestedingen en het tijdstip van invoering:
- De nieuwe federale belastingvermindering voor investeringen in energieopslag (ITC) die is gecreëerd in de Inflation Reduction Act;
- Nieuwe tariefinstellingen om de kosten voor het opladen van energieopslagprojecten te verlagen; en
- Schattingen dat de projecten in de meest recente aanbestedingen praktisch niet in staat zouden zijn om de deadline van 2025 voor ingebruikname te halen, vooral als ze verplicht zouden worden om deel te nemen aan het Class Year Process van NYISO of als de projecten te maken zouden krijgen met "ingewikkelde vergunningsvereisten".
Met betrekking tot de contractvoorwaarden nam de PSC nota van het standpunt van Joint Utilities dat een langere maximale contractduur belangrijk was om meer concurrerende offertes en gunningen te verkrijgen, gezien de "onzekerheid bij ontwikkelaars" over de inkomsten op de handelsmarkt, de mogelijkheid van verdere veranderingen op de NYISO-markt en de overtuiging dat de huidige markt onvoldoende inkomsten oplevert om een robuuste opslagmarkt mogelijk te maken. De Joint Utilities voerden aan dat een langere maximale contractduur daarom een afschrijving van de kosten over een langere periode mogelijk zou maken en zou leiden tot lagere kosten op jaarbasis, terwijl ontwikkelaars ook het voordeel zouden hebben van een commerciële tail om na de oorspronkelijke contractduur nieuwe inkomstenstromen na te streven.
Conclusies en bevelen van de PSC
In navolging van hun redenering uit 2021 erkende de PSC dat "praktijkervaring met de ontwikkeling van opslagprojecten blijft bijdragen aan het beleid en de programma-eisen van de Commissie" en dat "het belangrijk is om de toestand van de opslagmarkt voortdurend te evalueren en waar nodig programmatische wijzigingen door te voeren" om de kans op succesvolle opslagaanbestedingen in de toekomst te vergroten.
De PSC was het eens met de Joint Utilities dat "het niet haalbaar zou zijn om de winnende bieders te selecteren en de onderhandelingen met hen af te ronden, en vervolgens voldoende tijd te reserveren voor de benodigde vergunningen en bouwactiviteiten om de ingebruikname op 31 december 2025 te halen." Bij de goedkeuring van de verlenging van de deadline verduidelijkte de PSC dat de verlenging van toepassing is op (1) opslagprojecten van nutsbedrijven die nog niet in gebruik zijn en (2) toekomstige gecontracteerde projecten.
Met betrekking tot de maximale contractduur heeft de PSC, in overeenstemming met het verzoek van de Joint Utilities, haar overtuiging uitgesproken dat een verlenging van de maximale contractduur tot vijftien jaar ontwikkelaars meer flexibiliteit zal bieden bij de financiering van projecten en de kosten voor nutsbedrijven en belastingbetalers zal verlagen.
Als volgende stap heeft de PSC de Joint Utilities opgedragen om (1) binnen 30 dagen na de ingangsdatum van dit besluit bijgewerkte implementatieplannen in te dienen waarin de wijzigingen zijn verwerkt, en (2) tariefwijzigingen in te dienen die in overeenstemming zijn met het besluit, met een kennisgevingstermijn van ten minste dertig dagen, die op 1 juni 2023 van kracht worden.
Overwegingen met betrekking tot ontwikkeling en financiering
Ontwikkelaars die met een strakke planning te maken hebben, zullen zeker opgelucht zijn dat ze nog een paar jaar de tijd hebben om projecten te ontwikkelen en te bouwen. Het valt nog te bezien hoe de sector zal reageren op contractvoorwaarden met een looptijd tot 15 jaar. Ontwikkelaars van zonne- en windenergie hebben zeker geprofiteerd van langlopende stroomafnameovereenkomsten om financiering aan te trekken. Maar opslag brengt in vergelijking daarmee unieke uitdagingen op het gebied van exploitatie en onderhoud met zich mee, die per gebruikssituatie zullen verschillen. En ondanks de snelle groei in de implementatie is opslag nog steeds een relatief nieuwe sector met een bescheiden operationele geschiedenis waar investeerders en kredietverstrekkers gebruik van kunnen maken met onafhankelijke ingenieurs – een uitdaging die alleen maar wordt onderstreept door het snelle tempo van technologische innovatie. Naarmate de contractduur langer wordt, zullen ontwikkelaars een evenwicht moeten vinden tussen de zekerheid van inkomsten en de garantie op apparatuur, de levensvatbaarheid van partners in de toeleveringsketen en hun vertrouwen in het voorspellen van capaciteitsverlies over langere perioden. Financieringspartijen zullen de hardwaregaranties van batterijfabrikanten en integrators nog nauwkeuriger willen bekijken en willen evalueren of ontwikkelaars duidelijk omschreven strategieën hebben voor het onderhoud of de uitbreiding van de capaciteit gedurende de volledige looptijd van het contract.
