Mijn gezonde voedingsproduct is klaar voor de markt - hoe zit het met de verpakking?

Na het samenstellen van een opwindend nieuw gezond voedingsmiddel of drankje, kan de verpakking als een bijzaak aanvoelen. Dat zou niet zo moeten zijn. Voedselverpakkingen zijn een steeds belangrijker onderwerp geworden onder federale en staatsregulatoren, omdat er steeds meer berichten komen dat chemische stoffen in verpakkingsmaterialen kunnen migreren naar voedsel. Daarnaast hebben voortdurende duurzaamheidsinspanningen - vooral op staatsniveau - geleid tot wetten die voorschrijven dat voedselverpakkingen gemaakt moeten zijn van gerecycled materiaal. Dit artikel onderzoekt de regelgeving voor voedselverpakkingen en richt zich op mogelijke valkuilen. 

Artikelen voor contact met voedingsmiddelen

De Food and Drug Administration ("FDA") van de Verenigde Staten reguleert materialen die in contact komen met voedsel(bijv. voedselverpakkingen, flessen, containers etc.) en de stoffen waarvan ze zijn gemaakt onder de Federal Food, Drug, and Cosmetic Act ("FDCA"). Deze materialen, die vroeger "indirecte levensmiddelenadditieven" werden genoemd, worden nu door de FDA "stoffen die met levensmiddelen in contact komen" genoemd. De definitie van de FDA omvat "elke stof die bedoeld is om te worden gebruikt als bestanddeel van materialen die worden gebruikt voor het vervaardigen, verpakken, vervoeren of in voorraad houden van levensmiddelen, indien dit gebruik niet bedoeld is om enig technisch effect in deze levensmiddelen te hebben". De brede definitie omvat polymeren(bijv. plastic verpakkingsmaterialen), pigmenten en antioxidanten gebruikt in polymeren, kleefstoffen, materialen gebruikt bij de productie van papier en karton, antimicrobiële middelen en afdichtingsmiddelen voor deksels en doppen.   

De wettelijke status van een voorwerp in contact met voedingsmiddelen wordt bepaald door elke stof in het voorwerp die met voedingsmiddelen in contact komt. Als redelijkerwijs kan worden verwacht dat een stof die met levensmiddelen in contact komt in het levensmiddel migreert of op een andere manier de eigenschappen van het levensmiddel beïnvloedt, dan moet deze stof over het algemeen onder een van de volgende FDA-voorschriften vallen:

1. Een voorschrift in Titel 21 van de Code of Federal Regulations;
2. Voldoen aan de criteria voor de status van Algemeen Erkend Als Veilig ("GRAS") (inclusief, maar niet beperkt tot, een GRAS-verordening of GRAS-kennisgeving);
3. Een verzoek om vrijstelling van de drempel van de verordening (TEM); of
4. Een effectieve kennisgeving van stoffen die met levensmiddelen in contact komen (FCN).

Het bevestigen van de wettelijke status van voedselverpakkingen kan een uitdagende taak zijn. Sommige, maar niet alle, leveranciers van verpakkingen geven informatie over de geschiktheid van verpakkingsmaterialen voor gebruik als materialen die in contact komen met voedingsmiddelen. Sommige leveranciers garanderen of verplichten zich contractueel tot de geschiktheid van hun materialen voor de verpakking van voedingsmiddelen. Hoe dan ook, de producent van voedingsmiddelen is er uiteindelijk verantwoordelijk voor dat zijn verpakkingsmaterialen voldoen aan alle wettelijke vereisten. Deze last is een uitdaging omdat individuele staten wetten hebben aangenomen die de aanwezigheid van bepaalde zorgwekkende stoffen in voedselverpakkingen verbieden of beperken. Hieronder bespreken we een aantal van deze belangrijke inspanningen.

Wetten die PFAS beperken

Door de mens geproduceerde chemicaliën met de naam per- en polyfluoralkylstoffen (PFAS) trekken steeds meer de aandacht van federale en staatsregulatoren. PFAS zorgen voor hittebestendigheid en antiaanbakeigenschappen, waardoor ze jarenlang zijn gebruikt in voedselverpakkingen. Onderzoeken die mogelijke nadelige gezondheidseffecten van bepaalde PFAS aantoonden, leidden echter tot een drang om ze uit verpakkingsmaterialen te verwijderen. 

Op federaal niveau heeft de FDA het gebruik van bepaalde PFAS-materialen als FCN's voor papieren en kartonnen verpakkingsmaterialen voor voedingsmiddelen toegestaan. Onlangs is de FDA echter begonnen met het terugschroeven van deze toelating naarmate het onderzoek naar deze chemische stoffen zich verder ontwikkelt. In 2016 trok de FDA bijvoorbeeld de regelgeving in die het gebruik van bepaalde PFAS (zogenaamde "lange keten" verbindingen) toestond voor toepassingen die in contact komen met voedingsmiddelen, en in februari 2024 kondigde de FDA aan dat Amerikaanse fabrikanten bepaalde stoffen die bepaalde PFAS bevatten niet langer verkopen voor gebruik als vetafstotende middelen op papier en karton dat in contact komt met voedingsmiddelen. Veel staten gingen sneller te werk dan de federale overheid op het gebied van PFAS en sommige stelden uitgebreidere verboden in tegen het gebruik van PFAS als een hele klasse chemische stoffen voor gebruik als materialen die met levensmiddelen in contact komen. Hoewel deze wetgevende initiatieven nog steeds slechts in een minderheid van de staten van kracht zijn (of worden overwogen), behoren staten met een aanzienlijke marktmacht, zoals Californië en New York, tot de eerste die nieuwe PFAS-regelgeving aannemen. 

Bovendien dient een groeiend aantal eisers een rechtszaak aan tegen fabrikanten van voedingsmiddelen en dranken, waarin beweerd wordt dat PFAS in de verpakking van voedingsmiddelen in strijd is met de consumentenbeschermingswetten van de staat. De risico's voor voedselfabrikanten als gevolg van de ontwikkeling van PFAS-rechtszaken zullen worden onderzocht in een volgend artikel in deze serie, dus blijf op de hoogte!  

Wetten voor Post-Consumer Recycling (PCR) Inhoud

Sommige staten hebben de afgelopen jaren wetgeving aangenomen die vereist dat sommige verpakkingen worden gemaakt van post-consumer gerecycled materiaal (PCR). Deze wetten vereisen dat producenten (over het algemeen de merkeigenaar, hoewel er in de afzonderlijke staten nuances in de wetgeving zijn) zich registreren bij de overheidsinstantie die het programma beheert en jaarlijks verslag uitbrengen aan de overheidsinstantie over de naleving van de PCR-vereisten. Typische materialen voor voedselverpakkingen zijn glazen flessen, wijn- en melkverpakkingen en harde plastic verpakkingen (d.w.z. verpakkingen met een onbuigzame vorm). Sommige wetgevingen stellen bepaalde voedingsmiddelen en dranken vrij, maar de wetten en vrijstellingen zijn niet uniform in alle staten. Naleving van deze wetten vereist een benadering en begrip per staat en per product.   

Net als bij wetten die PFAS reguleren, heeft slechts een minderheid van de staten PCR-wetten aangenomen. Toch zijn de praktische implicaties aanzienlijk voor bedrijven die een nationale productmarkt nastreven. De meeste bedrijven zullen het onpraktisch vinden om verschillende verpakkingsleveranciers te selecteren voor gebruik in bepaalde regio's van het land. Staatswetten die een stof in verpakkingen beperken (zoals de PFAS-wetten) of die voorschrijven dat verpakkingen van bepaalde materialen gemaakt moeten worden (zoals de PCR-wetten) worden uiteindelijk de de facto nalevingsnorm voor veel bedrijven die voedingsmiddelen en dranken produceren.

Claims voor "groene" verpakkingen

Als een opkomend bedrijf eenmaal door het brede scala aan mogelijk toepasselijke wetten op het gebied van voedselverpakkingen heen is, is het niet noodzakelijkerwijs klaar met de juridische analyse - tenminste niet als zijn producten uitspraken bevatten over de recyclebaarheid of "groenheid" van de verpakking. Naleving van deze wetgeving is vaak een punt van zorg voor consumenten van producten op het gebied van gezonde voeding, dus bedrijven op dit gebied doen er goed aan om het juridische landschap te begrijpen. De Federal Trade Commission, bijvoorbeeld, reguleert recycling en andere "groene" claims via haar zogenaamde "Green Guides", gepubliceerd in de Code of Federal Regulations. De Green Guides maken duidelijk dat producten misleidend zijn als ze ten onrechte beweren dat een verpakking gemaakt is van gerecycled materiaal of recyclebaar is. De Green Guides verduidelijken wanneer een bedrijf ongekwalificeerde claims mag maken over gerecycled materiaal en recyclebaarheid - inclusief het gebruik van het bekende "jagende pijlen" symbool - en wanneer deze claims moeten worden gekwalificeerd. Advocaten die consumentenzaken aanspannen, houden dit gebied in de gaten en eisen regelmatig claims op grond van consumentenbeschermingswetten voor niet alleen claims over gerecyclede inhoud en recyclebaarheid, maar ook claims over de composteerbare en/of biologisch afbreekbare aard van voedselverpakkingen.

De keuze van de verpakking van uw voedsel- of drankproduct - en alle claims die u erover maakt - is net zo belangrijk voor uw bedrijf en merk als de keuzes die u maakt over wat er in het product zelf zit. Onze ervaren advocaten op het gebied van voedselreglementering kunnen u helpen om het doolhof van federale en staatswetten met betrekking tot verpakkingsmaterialen voor voedingsmiddelen te doorgronden, zodat u uw product met vertrouwen op de markt kunt brengen. 

Als je hulp nodig hebt, neem dan contact op met de auteurs of je Foley-relatiepartner als je vragen hebt.

Klik hier om u te abonneren op Foley's Healthy F&B Series en de andere artikelen in onze serie te lezen.