Omgaan met gezamenlijk werkgeverschap: een hernieuwde impuls om een werkgeversvriendelijkere norm in te voeren
Nu zowel het Congres als het Witte Huis in handen zijn van de Republikeinen, grijpen lobbyisten uit het bedrijfsleven hun kans om aan te dringen op permanente duidelijkheid over de kwestie van gezamenlijk werkgeverschap. De International Franchise Association (IFA) pleit voor wetgeving die een strikte norm vastlegt, waarbij een werkgever alleen als gezamenlijk werkgever kan worden beschouwd als hij "directe" zeggenschap heeft over de arbeidsvoorwaarden van een werknemer.
De Save Local Business Act loopt voorop in deze inspanningen. De voorgestelde wetgeving heeft tot doel gezamenlijk werkgeverschap te definiëren in het kader van zowel de Fair Labor Standards Act (FLSA) als de National Labor Relations Act (NLRA). De wet zou – indien aangenomen – specificeren dat een bedrijf alleen als gezamenlijke werkgever wordt beschouwd als het "directe, feitelijke en onmiddellijke" controle uitoefent over belangrijke aspecten van het dienstverband. Deze benadering zou de aansprakelijkheid voor moedermaatschappijen, waaronder allerlei soorten franchisegevers en gig-economieplatforms zoals rideshare-apps, verminderen.
Historisch gezien heeft de norm voor gezamenlijk werkgeverschap tussen de verschillende presidentiële regeringen heen en weer geslingerd, wat voor bedrijven tot onzekerheid op regelgevingsgebied heeft geleid. Onder de eerste regering-Trump hebben het Ministerie van Arbeid (DOL) en de Nationale Arbeidsrelatiesraad (NLRB) regels ingevoerd die de aansprakelijkheid van gezamenlijke werkgevers beperken. De regering-Biden heeft dit beleid echter teruggedraaid en geeft de voorkeur aan een bredere interpretatie, waarbij indirecte of niet-uitgeoefende controle als factoren voor de toepassing van de norm worden beschouwd. Deze bredere benadering werd begin 2024 door de federale rechtbanken verworpen, waardoor het regelgevingsklimaat in het ongewisse bleef.
Bedrijfsgroepen stellen dat het ontbreken van een consistente norm voor gezamenlijke werkgevers de groei belemmert en naleving bemoeilijkt. Door de voortdurende beleidswijzigingen is het voor bedrijven moeilijk om hun activiteiten en arbeidsverhoudingen te structureren.
De Save Local Business Act is een poging om stabiliteit te brengen in dit volatiele deel van het arbeidsrecht. Als de wet wordt aangenomen, biedt deze bedrijven een duidelijker kader en beperkt deze hun blootstelling aan mogelijke claims inzake gezamenlijk werkgeverschap. Het verzet van vakbonden en Democratische wetgevers zou de aanneming van de wet echter kunnen bemoeilijken. Critici stellen dat een strengere norm grote bedrijven in staat zou stellen om verantwoordelijkheid te ontlopen voor loonovertredingen en oneerlijke arbeidspraktijken door onderaannemers en franchisenemers.
Voor bedrijven onderstreept deze voortdurende discussie het belang van het op de hoogte blijven van ontwikkelingen op het gebied van arbeidsrecht. Aangezien het juridische landschap voortdurend verandert, is het essentieel om advies in te winnen bij een ervaren arbeidsrechtadvocaat om mogelijke aansprakelijkheid te beperken en naleving van veranderende regelgeving te waarborgen.
