Het virtuele laboratorium van AI-agenten: Een nieuwe grens in innovatie
Wetenschappelijke vooruitgang om complexe problemen op te lossen vereist vaak grote teams van experts uit verschillende disciplines. Het samenstellen van zulke teams is een uitdaging en kost veel middelen. Maar wat als AI-agenten zouden kunnen worden ontworpen om te dienen als gestructureerde medewerkers in dergelijke onderzoeksteams?
Onderzoekers ontwierpen onlangs een "Virtueel Lab" van gespecialiseerde AI-agenten die functionele SARS-CoV-2 nanobodies ontdekten. Dit onderzoek versterkt vragen rond octrooi-uitvinderschap omdat het team van AI-agenten niet alleen een gespecialiseerd hulpmiddel is, maar ook innovatieve oplossingen genereert.
In het virtuele lab speelde elke AI-agent een gedefinieerde rol: immunoloog, specialist in machinaal leren, antilichaamtechnicus, structuurbioloog en wetenschappelijk criticus, gecoördineerd door een hoofdonderzoeker en begeleid door menselijke onderzoekers. Net als bij een echte laboratoriumbijeenkomst zorgden de feedback van de wetenschappelijk criticus en de begeleiding van de PI-agent voor verfijning en verbetering. Bovendien voerde het Virtuele Lab parallelle versies van dezelfde bijeenkomsten uit, elk met willekeurig agentgedrag, en synthetiseerde vervolgens de meest veelbelovende ideeën.
Dit virtuele labontwerp helpt bij het aanpakken van een kernuitdaging in AI-innovatie: menselijke intuïtie, stilzwijgende kennis en de sociale dynamiek van innovatie, zoals eerder besproken. Door de iteratieve, sociale en vaak rommelige aard van wetenschappelijke ontdekkingen te simuleren, komen deze AI-teams dichter bij hoe menselijke innovatie werkt.
Het Virtueel Lab laat zien dat AI-systemen meer kunnen zijn dan passieve hulpmiddelen wanneer ze gestructureerd zijn als interactieve teams. Menselijke onderzoekers speelden nog steeds een essentiële rol door initiële aanwijzingen te geven en de onderzoeksfasen te begeleiden, maar de AI-agenten leverden een zinvolle bijdrage. De ontwikkeling van dit Virtual Lab versterkt de complexe vraag: Wanneer is de AI niet langer een hulpmiddel, maar de uitvinder?
Naarmate Virtuele Labs capabeler worden, zal het definiëren van uitvindersschap en "significante bijdrage" in het octrooisysteem duidelijker moeten worden - en waarschijnlijk ook een heroverweging van bestaande kaders.
We demonstreren de kracht van het Virtual Lab door het toe te passen op het ontwerpen van nanobody binders voor recente varianten van SARS-CoV-2, wat een uitdagend, open onderzoeksprobleem is dat redenering vereist op verschillende gebieden van biologie tot computerwetenschap. Het virtuele lab creëert een nieuwe computationele nanobody-ontwerppijplijn die ESM, AlphaFold-Multimer en Rosetta integreert en 92 nieuwe nanobodies ontwerpt. Experimentele validatie van deze ontwerpen onthult een reeks functionele nanobodies met veelbelovende bindingsprofielen voor alle SARS-CoV-2-varianten. In het bijzonder vertonen twee nieuwe nanobodies een verbeterde binding aan de recente JN.1- of KP.3-varianten van SARS-CoV-2, terwijl ze sterk blijven binden aan het voorouderlijke virale spike-eiwit. Dit toont aan dat het Virtuele Lab in staat is om snel invloedrijke wetenschappelijke ontdekkingen in de echte wereld te doen.
Bekijk artikel waarnaar wordt verwezen
