Hooggerechtshof verlengt verjaringstermijn voor klokkenluiders die een rechtszaak aanspannen op grond van de False Claims Act

Health care providers, government contractors, and others who receive money from the federal government are at greater risk of suit under the False Claims Act (FCA), 31 U.S.C. §§ 3729 et seq., following the Supreme Court’s May 13 decision in United States ex rel. Hunt v. Cochise Consultancy, 587 U.S. ___, 139 S.Ct. 1507 (2019). The Supreme Court’s decision in Hunt maximizes and expands (in some circuits) the time in which a private party may bring suit under the FCA – in some cases, up to 10 years from the date of the alleged violation to file an FCA claim.

The FCA and its Statute of Limitations

The FCA allows either the United States government or a private party called a “relator” to bring a civil action against one who “knowingly presents, or causes to be presented, a false or fraudulent claim for payment or approval” to the federal government, and for other, similar violations. 31 U.S.C. § 3729(a)(1). When a relator brings an action, the government, after investigation, must choose whether to intervene in the suit. If the government intervenes, the government controls the litigation. If the government declines intervention, the relator may proceed with the action on behalf of the government. 31 U.S.C. § 3730(b)(4).

There are two relevant statutes of limitations in the FCA, and whichever one provides the later date serves as the applicable statute of limitations. An FCA action must be brought within either (1) six years of the date of the alleged violation or (2) three years of the date when facts material to the action are “known or reasonably should have been known by the official of the United States charged with responsibility to act in the circumstances,” whichever date is later. 31 U.S.C. § 3731(b). Regardless of whether subsection (b)(1) or (b)(2) applies, the action may not be brought more than 10 years after the alleged violation. Id.

United States ex rel. Hunt v. Cochise Consultancy

At issue in Hunt was the applicable statute of limitations for declined FCA suits (i.e., cases for which the government declined to intervene). Relator Billy Joe Hunt brought an FCA suit against two defense contractors (collectively, “Cochise”), alleging they defrauded the government by submitting false claims under a subcontract to provide security services in Iraq. The relator filed suit more than six years after the alleged conduct, surpassing the statute of limitations period of subsection (b)(1). He argued, however, that the suit was filed within three years of when he told federal agents about the alleged fraud, and within ten years of that alleged fraud. Thus, the relator argued the action was timely under subsection (b)(2). In response, Cochise argued that (b)(2) was only available in a relator-initiated suit if the government intervenes and that relator’s case was time-barred because the government declined to intervene.

The primary question for the Supreme Court was whether subsection (b)(2) applies in declined cases. Ultimately, the Supreme Court affirmed the Eleventh Circuit in holding “yes.” The Supreme Court’s reasoning was straightforward. In holding that subsection (b)(2) applies regardless of whether the government intervenes, the Supreme Court relied on a plain-text reading of the statute. The Supreme Court held there “is no textual basis” in the FCA to apply (b)(2) only to intervened cases.

What Does Hunt Mean for Future FCA Suits?

In effect, Hunt means a relator could have up to 10 years to file an FCA claim. This holds true even if the relator knew of the alleged misconduct for more than three years and even if the alleged misconduct occurred more than six years ago, as long as three years have not passed since the “official of the United States” knew or should have known of the misconduct. The longer statute of limitations makes it easier for would-be relators to take time to gather evidence to support their claims and lay in wait before pulling the trigger on filing a lawsuit. There is still good news. Under the right circumstances, defendants will be able to argue the limitations period under (b)(2) has expired by focusing on whether it has been more than three years since an official “knew or should have known” the material facts. For example, if an agency conducted an audit, or there was a public disclosure of the conduct, the government should have been on notice and the limitations period would have begun. Of course, the statute of limitations will never be fewer than six years because of subsection (b)(1), but this strategy may help limit the applicable statute of limitations to six years, rather than up to 10 years.

Foley Summer Associate, Whitney Swart, was a contributor to this article.

Disclaimer

Deze blog wordt ter beschikking gesteld door Foley & Lardner LLP ("Foley" of "het kantoor") voor informatieve doeleinden. Het is niet bedoeld om het juridische standpunt van het kantoor namens een cliënt over te brengen, noch is het bedoeld om specifiek juridisch advies te geven. Eventuele meningen in dit artikel weerspiegelen niet noodzakelijkerwijs de standpunten van Foley & Lardner LLP, haar partners of haar cliënten. Handel daarom niet op basis van deze informatie zonder advies te vragen aan een bevoegde advocaat. Deze blog is niet bedoeld om een advocaat-cliënt relatie te creëren en de ontvangst ervan vormt geen advocaat-cliënt relatie. Communicatie met Foley via deze website per e-mail, blogbericht of anderszins creëert geen advocaat-cliënt relatie voor welke juridische kwestie dan ook. Daarom wordt communicatie of materiaal dat u via deze blog naar Foley verzendt, hetzij via e-mail, blogpost of op een andere manier, niet behandeld als vertrouwelijk of als eigendom. De informatie op deze blog wordt gepubliceerd "AS IS" en is niet gegarandeerd volledig, nauwkeurig en/of up-to-date. Foley geeft geen verklaringen of garanties van welke aard dan ook, expliciet of impliciet, met betrekking tot de werking of inhoud van de site. Foley wijst uitdrukkelijk alle andere garanties, waarborgen, voorwaarden en verklaringen van welke aard dan ook af, hetzij uitdrukkelijk of impliciet, hetzij voortvloeiend uit een wet, wet, commercieel gebruik of anderszins, met inbegrip van impliciete garanties van verkoopbaarheid, geschiktheid voor een bepaald doel, titel en niet-inbreuk. In geen geval zal Foley of een van haar partners, functionarissen, werknemers, agenten of filialen aansprakelijk zijn, direct of indirect, onder welke rechtsleer dan ook (contract, onrechtmatige daad, nalatigheid of anderszins), jegens u of iemand anders, voor claims, verliezen of schade, direct, indirect speciaal, incidenteel, bestraffend of gevolgschade, voortvloeiend uit of veroorzaakt door de creatie, het gebruik van of het vertrouwen op deze site (inclusief informatie en andere inhoud) of websites van derden of de informatie, middelen of het materiaal waartoe toegang wordt verkregen via dergelijke websites. In sommige rechtsgebieden kan de inhoud van deze blog worden beschouwd als advocaatreclame. Houd er, indien van toepassing, rekening mee dat eerdere resultaten geen garantie bieden voor een vergelijkbaar resultaat. Foto's zijn alleen voor dramaturgische doeleinden en kunnen modellen bevatten. Afbeeldingen impliceren niet noodzakelijkerwijs een huidige status als cliënt, partner of werknemer.